Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Berlinner Zimmer / Εγκαίνια: Παρασκευή 1 Απριλίου 2011, 20.00


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Berliner Zimmer

Καλλιτέχνες από τη Νοτιοανατολική Ευρώπη που ζουν στο Βερολίνο

Καλλιτέχνες: Silva Agostini (Αλβανία), Χάρις Επαμεινώνδα (Κύπρος), Šejla Kamerić (Βοσνία-Ερζεγοβίνη), Kristina Leko (Κροατία), Dan Mihaltianu (Ρουμανία), Tanja Ostojić (Σερβία), Γιώργος Σαπουντζής (Ελλάδα), Ευανθία Τσαντίλα (Ελλάδα), Nasan Tur (Τουρκία), Mariana Vassileva (Βουλγαρία)

Οργάνωση: Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης & Goethe Institut

Επιμέλεια: Birgit Hoffmeister

Εγκαίνια: Παρασκευή 1 Απριλίου 2011, 20.00

Η έκθεση “Berliner Zimmer” παρουσιάζει έργα καλλιτεχνών από τη Νοτιοανατολική Ευρώπη που ζουν και εργάζονται στο Βερολίνο.

Όπως σημειώνει η Πρόεδρος του ΜΜΣΤ, Ξανθίππη Σκαρπιά-Χόιπελ: «Tο Βερολίνο ήταν και είναι ένα από τα πιο σημαντικά πολιτιστικά κέντρα διεθνούς πολιτιστικής αναφοράς και ενδιαφέροντος. Αποτελώντας ένα εξέχον παράδειγμα πολιτιστικής πολιτικής και υποδομών, καθιερώνεται ως σύγχρονη προστάτιδα των τεχνών, προσφέροντας και εξασφαλίζοντας δυνατότητες καλλιτεχνικής δημιουργίας και προβολής σε πολλούς νέους καλλιτέχνες από άλλες χώρες. Γίνεται, κατά κάποιο τρόπο, τόπος ευρείας υποδοχής και λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος με τη χώρα προέλευσής τους. Έτσι αναπτύσσεται μέσω αυτής της πόλης και δι’ αυτών των καλλιτεχνών, ένα νοητό δικό τους βερολινέζικο δωμάτιο, αυτό ακριβώς που προσκαλείται να δει ο επισκέπτης της συγκεκριμένης έκθεσης.»

Η Birgit Hoffmeister, επιμελήτρια της έκθεσης, σχολιάζει: «Η έκθεση συνενώνει δέκα καλλιτέχνες από εννιά χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, που έχουν βρει στο Βερολίνο μια πλατφόρμα ζωής. … Κάποιοι από αυτούς έχουν τραυματικές εμπειρίες, άφησαν πίσω τους καταστάσεις πολέμου και διωγμού, για άλλους η καλλιτεχνική σκηνή στην περιοχή των Βαλκανίων ήταν πολύ περιορισμένη. Όμως μαζί τους έφεραν κάτι που τους ενώνει: στις αποσκευές τους κουβαλούν την πατρίδα που εγκατέλειψαν, μια ταυτότητα ανάμεσα στους πολιτισμούς, την ανάμνηση του παρελθόντος, την αναζήτηση μιας νέας μορφής ύπαρξης. Όλα αυτά αναπαρίστανται στα έργα τους έστω και με πολύ διαφορετικό τρόπο. Η στρατηγική κάθε καλλιτέχνη είναι διαφορετική. Για να την αντιληφθούμε καλύτερα, η έκθεση παρουσιάζει μια χαρακτηριστική πρόταση του κάθε καλλιτέχνη, μια πρόταση που δείχνει τον προσωπικό τρόπο εργασίας του και προσπαθεί να ερμηνεύσει τους κώδικές του. Οι καλλιτέχνες εργάζονται σε διάφορα μέσα, π.χ. εγκατάσταση, φωτογραφία, αντικείμενο, βίντεο, γλυπτό, κολάζ, σχέδιο.»

Μετά την υλοποίησή της στη Θεσσαλονίκη, η έκθεση θα ταξιδέψει σε άλλες πόλεις της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, όπου θα διαμορφώνεται και θα εξελίσσεται. Ενδεχομένως να προστίθενται σ’ αυτήν νέα έργα και καλλιτέχνες, ανάλογα με τις περιστάσεις. Στο πέρας του ταξιδιού της, οι διάφορες εκδοχές της και το σύνολο των έργων και των συμμετεχόντων καλλιτεχνών θα έχουν πλέον συγκεντρωθεί σε μια σπονδυλωτή έκδοση.



ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Διοργάνωση: Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και Goethe Institut
Εγκαίνια: Παρασκευή 1 Απριλίου, 20.00
Διάρκεια: 2 Απριλίου – 26 Μαΐου 2011
Επιμέλεια: Birgit Hoffmeister
Καλλιτεχνική οργάνωση: Χρήστος Σαββίδης (Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης)

Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Εγνατία 154 (εντός ΔΕΘ), 546 36 Θεσσαλονίκη
Τ: 2310 240002 & 2310 281212, Φ: 2310 281567
http://www.mmca.org.gr/, http://mmcart.blogspot.com/
mmcart@mmca.org.gr

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο, 10.00-18.00
Τετάρτη, 10.00-22.00, Παρασκευή, 10.00-19.00
Κυριακή, 11.00-15.00, Δευτέρα κλειστά


Ο τίτλος και το σκεπτικό της έκθεσης βασίζονται στην ομώνυμη δράση με έργα Ελλήνων καλλιτεχνών που πραγματοποιήθηκε το 2004 στο ετήσιο εικαστικό φεστιβάλ “Πεδίο Δράσης Κόδρα”. Η δράση εκείνη είχε σχεδιαστεί από τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του φεστιβάλ Χρήστο Σαββίδη, σε συνεργασία με μια ομάδα Ελλήνων καλλιτεχνών που ζούσαν και εργάζονταν στο Βερολίνο. Οι καλλιτέχνες ήταν οι: Χριστίνα Δημητριάδη –που μάλιστα συντόνισε το project και εμπνεύστηκε τον τίτλο-, Λίλα Πολενάκη, Γιώργος Σαπουντζής, Βασιλεία Στυλιανίδου, Δημήτρης Τζαμουράνης και Ευανθία Τσαντίλα.







Το Βερολινέζικο δωμάτιο αποτελεί χαρακτηριστικό της μεγαλοαστικής κατοικίας του Βερολίνου στο τέλος του 19ου - αρχές του 20ού αιώνα. Πρόκειται για ένα μακρόστενο δωμάτιο που συνδέει το μπροστινό τμήμα του σπιτιού, με την πλαϊνή ή πίσω πτέρυγα. Χρησιμοποιείται ως χώρος υποδοχής καλεσμένων, ως σαλόνι ή κεντρικό δωμάτιο, καθώς επίσης και ως πέρασμα προς τα υπόλοιπα δωμάτια του σπιτιού. Σταδιακά, η χρήση του μεταβάλλεται, “εκδημοκρατίζεται” κατά κάποιον τρόπο, παρότι διατηρείται το χαρακτηριστικό του ως χώρος συνάντησης των κατοίκων του σπιτιού.

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

I would like to give you my heart for ever ZHTA-MI στο 13ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης...Μη το χάσετε!

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ-ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΑ-ΜΙ

I would like to give you my heart for ever ZHTA-MI
Μια ταινία-ντοκιμαντέρ του Αντώνη Κιούκα


Μετά την έκθεση «I would like to give you my heart, ΖΗΤΑ-ΜΙ 1955-2010», που οργανώθηκε στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης τον Δεκέμβρη 2010, ολοκληρώθηκε και η ομώνυμη ταινία-ντοκιμαντέρ του Αντώνη Κιούκα.

Στο πλαίσιο του 13ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης- Εικόνες του 21ου Αιώνα, το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης σας προσκαλεί στις προβολές της ταινίας:

Α΄ προβολή: 12 Μαρτίου 2011, 17:30 Αίθουσα ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΡΝΕΣ, Λιμάνι
Β΄ προβολή: 13 Μαρτίου 2011, 11:00 Αίθουσα ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ, Ολύμπιον
Εισιτήρια πωλούνται στα εκδοτήρια του Φεστιβάλ

Στην ταινία περιλαμβάνονται ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ των Μίνα Ζάννα, Κατερίνας Καμάρα, Μάρω Λάγια, ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ των Παύλου Βασιλειάδη, Άρι Γεωργίου, Στέργιου Δελιαλή, Πέγκυς Ζουμπουλάκη, Δέσποινας Ηλιάδη, Γιώργου Κορδομενίδη, Γιώργου Λαζόγκα, Ιωάννας Μανωλεδάκη, Κώστα Μαρίνου, Δημήτρη Μαρωνίτη, Θούλης Μισιρλόγλου, Γιάννη Μπουτάρη, Σάκη Παπαδημητρίου, Λίας Παπαηλία, Τίτου Πατρίκιου, Παύλου, Παύλου Σάμιου, Ξανθίππης Σκαρπιά-Χόιπελ, Αλέξανδρου Τομπάζη, Κώστα Τσόκλη, Μίμη Φατούρου, Δανάης Χατζόγλου, Ντίνου Χριστιανόπουλου, ΔΗΛΩΣΕΙΣ των Σπύρου Βούγια, Άντας Καμάρα, Αταλάντης Σιάγα, Γιάννη Χατζηγώγα.


Όπως γράφουν ο Αντώνης Κιούκας, η Κατερίνα Kαμάρα και η Μάρω Λάγια:
«ZHTA-MI 1955-2010: 55 χρόνια μιας αισθητικής περιπέτειας
Το 1955 ο Παύλος Ζάννας και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, από τα αρχικά των οποίων προέκυψε το όνομα ΖΗΤΑ-ΜΙ, άνοιξαν ένα κατάστημα στη Θεσσαλονίκη, που στην αρχή πουλάει γραφομηχανές Olivetti και εισαγόμενους δίσκους κλασικής μουσικής και Jazz. Το 1958 η Μίνα Ζάννα πρόσθεσε στο μαγαζί αντικείμενα καλλιτεχνικού χαρακτήρα, με έμφαση στην ελληνική λαϊκή τέχνη.
Για τη γενιά του ’60 το ΖΗΤΑ-ΜΙ είναι ένα σύμβολο. Κλασσική μουσική και jazz, οι συναντήσεις, οι ποιητές, οι σινεφίλ. Λέσχες και Φεστιβάλ Κινηματογράφου, τα περιοδικά, η Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία «Τέχνη», οι ωραίοι έφηβοι, οι ωραίες έφηβες, το πάθος της γενιάς των κινημάτων, η Δημοκρατική Άμυνα, η δικτατορία.

Το 1970 αρχίζει η συνεργασία του ΖΗΤΑ-ΜΙ με την Μάρω Λάγια και την Κατερίνα Καμάρα. Ο εικαστικός κόσμος εισβάλλει δυναμικά στο προσκήνιο. 320 εκθέσεις, οι πρωτοπόροι, οι επαναστάτες, οι τελειομανείς, οι σχολές, οι αυτοδίδακτοι. Ζωηρές πολιτικές συζητήσεις, μαθήματα ποίησης στο πατάρι, νεαρές γυναίκες με πάθος για αυτογνωσία. Η μικρή γκαλερί γεμάτη με όνειρα των νέων καλλιτεχνών της χώρας. Το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης εδώ γεννιέται.
Όλα αυτά τα 55 χρόνια το ΖΗΤΑ-ΜΙ δεν υπήρξε μόνο ένα μαγαζί, μια γκαλερί και ένας χώρος καλλιτεχνικής έκφρασης, αλλά ένα στέκι, ένα σημείο αναφοράς, ένας «τόπος» για τους πνευματικούς ανθρώπους, τους λογοτέχνες, τους εικαστικούς, τους κοινωνικά ενεργούς πολίτες, αλλά κι εκείνους τους απλούς ανθρώπους που μέσα σε μια κλειστή κοινωνία είχαν τα μάτια τους στραμμένα στον κόσμο, στο καινούργιο και στο μέλλον.
Tρεις γενιές θα μπορούσαν να πουν: «Ναι, ήμασταν όλοι εκεί!»
...κι αυτό είναι το θέμα αυτής της ταινίας...»

Για περισσότερες πληροφορίες:
Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Εγνατία 154, ΔΕΘ
54636 Θεσσαλονίκη
τηλ. 2310.240002, τηλ/φαξ 2310.281567
http://www.mmca.org.gr/











Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

O Mark Titchner στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Mark Titchner
“Στην Πραγματικότητα Τώρα/Now For Reality”
10 Μαρτίου-30 Απριλίου 2011

Ο Mark Titchner, ένας από τους σημαντικότερους νέους βρετανούς καλλιτέχνες, παρουσιάζει σε δύο κεντρικά σημεία της Θεσσαλονίκης μια σειρά από έργα ειδικά σχεδιασμένα για την πόλη.
Καλεσμένος από το Project Space του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, το Βρετανικό Συμβούλιο και το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, ο καλλιτέχνης δημιούργησε μια σειρά από νέα έργα που θα παρουσιαστούν σε συνδυασμό με μια σειρά ομιλιών από τον ίδιο.
Ειδικότερα, η συνεργασία ανάμεσα στο ΜΜΣΤ και το ΜΙΕΤ δημιουργεί ένα δίκτυο χώρων σε κεντρικά σημεία της πόλης που παρουσιάζουν ειδικά σχεδιασμένα έργα σύγχρονων καλλιτεχνών.

Το project του Mark Titchner περιλαμβάνει τα εξής έργα:

“Attention and Habituation”

Πρόκειται για μια εγκατάσταση, που αποτελείται από 10 βίντεο και παρουσιάζεται στο Project Space του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Έχει φτιαχτεί ειδικά για το χώρο.

ΜΜΣΤ, Project Space, 10/03 ως 30/04

“Στην Πραγματικότητα Τώρα / Now For Reality”
Ένα μπάνερ, έργο του καλλιτέχνη φτιαγμένο ειδικά για τη Θεσσαλονίκη σε δύο εκδοχές.
Θα αναρτηθεί:
- στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Πλατεία ΧΑΝΘ, 10/03 ως 30/04),
- στο Βιβλιοπωλείο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης (Τσιμισκή 11, 10/03 ως 30/04)

“The Last Ten Years”

Πρόκειται για το πιο πρόσφατο βίντεο του καλλιτέχνη, που αναφέρεται στην παγκόσμια ιστορία των τελευταίων 10 ετών. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το περασμένο καλοκαίρι στην Γκαλερί Vilma Gold του Λονδίνου.
Βιτρίνα του Βιβλιοπωλείου του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, 10/03 ως 29/04 (νυχτερινές ώρες, εκτός Σαββάτου & Κυριακής)
Επίσης, θα πραγματοποιηθούν οι εξής ομιλίες, από τον ίδιο τον καλλιτέχνη:

Ο Titchner θα βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη και θα πραγματοποιήσει τρεις ομιλίες (10, 11 και 12 Μαρτίου), στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και στο Βιβλιοπωλείο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, στις οποίες θα παρουσιάσει τη δουλειά του σε σχέση με ζητήματα που αφορούν τη σύγχρονη τέχνη αλλά και τη σύγχρονη πραγματικότητα γενικότερα.

Πρόγραμμα:
Πέμπτη, 10/03, 18.00, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Αμφιθέατρο
Γνωριμία με τον καλλιτέχνη και το έργο του
Παρασκευή, 11/03, 20.00, Βιβλιοπωλείο Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης
(Τσιμισκή 11)
“My life in words”
Ομιλία του καλλιτέχνη γύρω από τη χρήση κειμένου στη δουλειά του.


Αμέσως μετά, θα πραγματοποιηθεί η πρώτη προβολή του βίντεο “The Last Ten Years” στην πρόσοψη του Βιβλιοπωλείου (στη συνέχεια το έργο θα προβάλλεται καθημερινά, ως τις 29/04, κατά τις νυχτερινές ώρες, εκτός Σαββάτου και Κυριακής).
Σάββατο, 12/03, 13.00, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Project Space
“Why are we what we are rather than what we’re not?”
Ομιλία του καλλιτέχνη με θέμα την επιρροή της αισθητικής και της γλώσσας των μίντια στην εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας

Οι ομιλίες θα πραγματοποιηθούν στα αγγλικά.

---

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ

Ο Titchner δημιουργεί μια προσωπική γλώσσα και αφήνει το θεατή να αποφασίσει τον τρόπο “ανάγνωσής” της. Μέσα από τη δουλειά του επιχειρεί να μας προβληματίσει για την αλήθεια των πληροφοριών που μας βομβαρδίζουν καθημερινά, ενώ αμφισβητεί την τυφλή υπακοή στην επιστήμη, τη θρησκεία και το πολιτικό κατεστημένο.
«Βασικό χαρακτηριστικό του προβληματισμού του και μόνιμο γνώρισμα της δουλειάς του είναι η διαπραγμάτευση της σχέσης καλλιτεχνικού έργου και θεατή. Σε διαφορετικό βαθμό και με διαφορετική πρακτική, ο Titchner πειραματίζεται αλλά και πραγματώνει μια βήμα-βήμα διαδραστική σχέση με τον θεατή». (Άρτεμις Ποταμιάνου)
Ο καλλιτέχνης θα επανέλθει στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης το 2012, με μια έκθεση σχεδιασμένη ειδικά για το Μουσείο, σε επιμέλεια της Άρτεμης Ποταμιάνου.

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

O Titchner θεωρείται ένας από τους χαρισματικούς νέους βρετανούς καλλιτέχνες. Γεννήθηκε το 1973 στο Λούτον της Αγγλίας και σπούδασε στο Central St. Martins College of Art and Design στο Λονδίνο. Στο ενεργητικό του συγκαταλέγεται ήδη μία υποψηφιότητα για το Βραβείο Τέρνερ του 2006, το σημαντικότερο βρετανικό βραβείο σύγχρονης τέχνης. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις (Λονδίνο, Λος Άντζελες, Μαδρίτη, Βερολίνο) και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις τόσο στη Βρετανία όσο και στο εξωτερικό, καθώς επίσης και στην 52η Μπιενάλε της Βενετίας (2007).

---

Info

Καλλιτεχνικός συντονισμός: Άρτεμις Ποταμιάνου

Διοργάνωση:
Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
British Council
Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης

Υποστήριξη:
THE MET HOTEL
Casa Papaioannou
---

Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Εγνατία 154 (εντός ΔΕΘ), 546 36 Θεσσαλονίκη
Τ: 2310 240002 & 2310 281212, Φ: 2310 281567 www.mmca.org.gr, http://mmcart.blogspot.com/
mmcart@mmca.org.gr

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο, 10.00-18.00 / Τετάρτη, 10.00-22.00, Παρασκευή, 10.00-19.00 / Κυριακή, 11.00-15.00 / Δευτέρα κλειστά
---

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
PROJECT SPACE

Στόχος του Project Space του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης είναι να ρίξει φως στη στιγμή της γέννησης της ιδέας που οδηγεί στη δημιουργία του σύγχρονου έργου τέχνης.

Στο χώρο του Project Space δημιουργείται το στούντιο του καλλιτέχνη, όχι με τρόπο σκηνογραφικό (ως απεικόνιση μιας υλικής πραγματικότητας), αλλά με τρόπο μεταφορικό: η γέννηση της έμπνευσης συλλαμβάνεται μέσω του υλικού αναφοράς του καλλιτέχνη (βιβλία, ταινίες, μουσική κ.λπ.), καθώς και μέσω συζητήσεων με επιμελητές και θεωρητικούς ή ακόμη και με άλλους καλλιτέχνες. Το “μέσον” είναι καθετί που μπορεί να προκαλέσει την έμπνευση.
Συγχρόνως, στο “εκθεσιακό” τμήμα του χώρου δε στήνεται μια έκθεση με την τυπική της μορφή, αλλά μια καταγραφή του έργου του καλλιτέχνη, ή ακόμη και μια παρουσίαση έργων άλλων καλλιτεχνών, αν αυτό είναι η θέληση ή ο προβληματισμός ή το κέντρισμα που θέλει να προκαλέσει. Ο τρόπος παρουσίασης και η διαμόρφωση του χώρου θα αποφασίζεται κάθε φορά μαζί του και σε συνάρτηση με το έργο του.
Απώτερος στόχος του Project Space είναι να καταστεί το κοινό –ειδικό και μη (φιλότεχνοι, φοιτητές, νέοι καλλιτέχνες, επαγγελματίες του χώρου, γενικό κοινό…)– μάρτυρας ή ακόμη και συμμέτοχος μιας δημιουργικής διαδικασίας, με τρόπο διαδραστικό και διαφωτιστικό.
Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες προσκαλούνται με κριτήριο τη φύση της δουλειάς τους και τη δυνατότητά τους να χρησιμοποιήσουν τις ιδιαίτερες αυτές συνθήκες ως εμπειρία εποικοδομητική για τους ίδιους και για το κοινό.