NEA ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΛΕΞ ΜΥΛΩΝΑ-ΜΜΣΤ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!

Έκθεση

“Rue de l’Ouest 100. Mec Art Graphic 1972”

Η πρώτη εκδοτική απόπειρα της Μάγδας Κοτζιά στο εργαστήρι του Νίκου Κεσσανλή και της Χρύσας Ρωμανού στο Παρίσι και η δωρεά της στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Επιμέλεια Έκθεσης : Ντένης Ζαχαρόπουλος
Διάρκεια : 23 Μαρτίου έως 27 Μαΐου 2012
Εγκαίνια : Παρασκευή, 23 Μαρτίου 2012, 20:00

Το Μουσείο Άλεξ Μυλωνά–Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παρουσιάζει τη δωρεά της Μάγδας Κοτζιά από 60 έργα σημαντικών καλλιτεχνών με τους οποίους συνεργάστηκε στο Παρίσι. Η δωρεά αυτή παρουσιάζει μια πολύπλευρη πραγματικότητα της καλλιτεχνικής ζωής του Παρισιού της περιόδου 1968-1973 με έργα από κινήματα όπως οι decollagistes, οι λετριστές, το Mec Art, οι νέοι ρεαλιστές κ.α., στα οποία δίπλα συμμετέχουν καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο και βέβαια έλληνες καλλιτέχνες που βρίσκονται στο Παρίσι εκείνη την εποχή. Η δωρεά αυτή της Μάγδας Κοτζιά έρχεται να συμπληρώσει με τρόπο εύγλωττο και γενναιόδωρο τη δωρεά του Αλέξανδρου Ιόλα παρουσιάζοντας με τον τρόπο αυτό ένα ακόμα ευρύτερο ορίζοντα της σχέσης της Ελλάδας με το Παρίσι και προσθέτοντας στους αισθητικούς και κοινωνικούς λόγους και τους πολιτικούς. Η έκθεση “Rue de l’Ouest 100. Mec Art Graphic 1972” Η πρώτη εκδοτική απόπειρα της Μάγδας Κοτζιά στο εργαστήρι του Νίκου Κεσσανλή και της Χρύσας Ρωμανού στο Παρίσι και η δωρεά της στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης σε επιμέλεια Ντένη Ζαχαρόπουλου είναι μια παραγωγή του Μουσείου Άλεξ Μυλωνά-Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, θα διαρκέσει από τις 23 Μαρτίου έως και τις 27 Μαΐου 2012 και εγκαινιάζεται την Παρασκευή 23 Μαρτίου, στις 20:00.

Η Μάγδα Κοτζιά, κυρίως γνωστή σαν σημαντική εκδότρια βιβλίων και ιδρύτρια των εκδόσεων Εξάντας, θα πει σε μια σημαντική συνέντευξη στην Κατερίνα Αγγελιδάκη (Ελευθεροτυπία, 23/10/2009): "Ο Εξάντας δημιουργήθηκε το 1974, αμέσως μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, με φαντασία, ρίσκο και πολλές καινοτομίες" δηλαδή μετά τα χρόνια της εξορίας στο Παρίσι, όπου διαφεύγει το 1968 για να αποφύγει τη σύλληψη. Εκεί έχει και την πρώτη της εκδοτική εμπειρία. (...) Όλα τα άλλα ήρθαν μόνα τους. Επί χούντας βρέθηκα εξόριστη στο Παρίσι για έξι χρόνια. Θυμάμαι ότι πήγαινα στους Γάλλους εκδότες με πολλή άνεση και τους έλεγα ότι όταν γυρίσω στην Ελλάδα θα κάνω εκδοτικό οίκο, χωρίς να ξέρω ούτε πότε ούτε αν θα μπορούσα να επιστρέψω. Με εμπιστεύτηκαν. Έκλεινα τίτλους και πλήρωνα μεταφράσεις με τα χρήματα που μου έστελνε ο πατέρας μου. (...) Μερικοί δυστύχησαν πολύ στην εξορία. Εγώ, όχι. Άρχισα να φτιάχνω τη ζωή μου για να μη νιώθω ξεκρέμαστη. Και συνειδητοποίησα ότι ήμουν πολύ Ελληνίδα, που για μένα σημαίνει πολίτις του κόσμου. Έκανα ότι μπορούσα για να βοηθήσω τη χώρα μου, αλλά προχωρούσα και ως άνθρωπος, μέσα από σπουδές, γνωριμίες με σημαντικές προσωπικότητες και ταξίδια. Ευρώπη, Λατινική Αμερική, Αφρική και αλλού. Ξέρω απ' έξω τον μισό κόσμο, όχι ως τουρίστρια, αλλά εις βάθος."

Μέσα σ' αυτό το κλίμα, μαζί με τον Καστοριάδη, τον Αξελό, τον Πουλαντζά, θα γνωρίσει τον Νίκο Κεσσανλή και τη Χρύσα Ρωμανού, και σε συνέχεια τον σημαντικό τεχνοκριτικό Pierre Restany, που συγκεντρώνει γύρω του όλες τις πρωτοποριακές τάσεις του Παρισιού και της Ευρώπης κι έχει βέβαια ιδιαίτερη σχέση με κάποιους σημαντικούς έλληνες καλλιτέχνες όπως ο Νίκος, ο Κανιάρης κι ο Δανιήλ, τους όποιους παρουσιάζει στη Μπιενάλε της Βενετίας το 1964 σαν απάντηση στην αμερικάνικη ποπ. Στη συνέχεια φτιάχνει με τον Κεσσανλή την ομάδα του Mec Art, συγκεντρώνοντας καλλιτέχνες που κάνουν πολύ διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους αλλά με κοινό τόπο το ότι δουλεύουν με μηχανικά μέσα και όχι με τα χέρια.

Από εκείνη την περίοδο και μετά ο Κεσσανλής, μέσα στους πολλούς πειραματισμούς, μαζί με τη Χρύσα και την Μάγδα Κοτζιά αγοράζουν ένα τεράστιο επαγγελματικό μηχάνημα παραγωγής μεταξοτυπιών. Η χούντα που βρίσκει τον Νίκο και τη Χρύσα στο Παρίσι ωθεί μια σειρά από καλλιτέχνες να έρθουν σε επαφή μαζί τους για πολιτικούς λόγους. Το μηχάνημα και το ατελιέ λειτουργεί από το 1968 και μετά στο 100, rue de l’Ouest, όπου δημιουργούνται έργα μέσα από την συνεύρεση ενός πολύ μεγάλου μέρους των αντιστασιακών διανοουμένων, ελλήνων και ξένων. Τα γεγονότα της Τσεχοσλοβακίας, ο Μάης του ’68, η αντίσταση δίνουν στην αφίσα ένα σημαντικό ρόλο. Η αφίσα μπαίνει στη ζωή των ανθρώπων ξανά για πολιτικούς λόγους και σε αντίθεση με την αμερικάνικη ποπ, όπου η αφίσα παίζει τον ρόλο της εικόνας, στην ευρωπαϊκή τέχνη η αφίσα αποτελεί πολιτικό γεγονός. Η ποιητική της πολιτικής συγκεντρώνει όλο και περισσότερο τους καλλιτέχνες γύρω και για πολύ διαφορετικούς λόγους από τη Mec Art και το μηχάνημα στο ατελιέ του Νίκου.

Η Μάγδα Κοτζιά φτάνει στο Παρίσι σαν μέλος της Δημοκρατικής Άμυνας για να αποφύγει την σύλληψη και έτσι πρώτα για πολιτικούς λόγους, και μετά συναντώντας τους καλλιτέχνες θα ξεκινήσει και την πρώτη της εκδοτική απόπειρα. Μέσα σε αυτό το κλίμα, μέσα από αυτούς τους πειραματισμούς, αυτούς τους προβληματισμούς διανοούμενων και καλλιτεχνών από διαφορετικές τάσεις προκύπτει σιγά σιγά η ιδέα, πέρα από την προσωπική δουλειά του καθενός και πέρα από τις αμιγώς πολιτικές χρήσεις της μεταξοτυπίας και της αφίσας που τυπώνονται κατά κόρον στο ατελιέ του Νίκου, να δημιουργηθεί μια σειρά από έργα ιδίου μεγέθους (51 Χ 67 εκ.) που θα στηρίξουν οικονομικά τη λειτουργία του εργαστηρίου αλλά και τον αγώνα των ελλήνων αντιστασιακών. Έχουν περάσει χρόνια από την έναρξη της δικτατορίας στην Ελλάδα και οι συνθήκες γίνονται όλο και δυσκολότερες. Τα έργα δημιουργούνται τόσο για να συντηρηθούν τα μέσα που επιτρέπουν τη δημοσίευση αφισών για την αντίσταση, όσο και για να συντηρηθούν και οι ίδιοι και ένα μεγάλος μέρος εκπατρισμένων στο Παρίσι. Η Μάγδα Κοτζιά αναλαμβάνει την οργάνωση και διακίνηση της έκδοσης Mec Art Graphic το 1972. Η σειρά αυτή συγκεντρώνει κατ’ αρχήν τους στενούς φίλους του Νίκου και της Χρύσας (Δανιήλ, Κωνσταντίνος Ξενάκης, Κώστας Καραχάλιος, Ναυσικά Πάστρα) και μέσα από τη σχέση τους με τον Pierre Restany, σημαντικούς ξένους καλλιτέχνες που ζουν στο Παρίσι επίσης (Erik Dietman, Alex Mlynarsik, Antoni Miralda, Gil Joseph Wolman, Seund Ja Rhee, Davos Hanich, Wright Royston Adzak, Herve Ficher), καλλιτέχνες από την ομάδα των decollagistes (Jacques Mahe de la Villegle, Raymond Hains και Francois Dufrene) και βέβαια κάποιους σημαντικούς καλλιτέχνες της παλιότερης γενιάς που συνεχίζουν να πειραματίζονται όπως ο Francois Arnal, o Louis Chavignier, ο Camille Bryen, ο Jacques Spacagna, αλλά και νεότερους όπως ο Yvon Taillandier, ο Alain Kirili, o Nicolas Garcia Uriburu, ο Anton Cetin, o Arthur Aeschbacher, o Victor Cupsa, o Nerot, η Claude Torey και ο Eduardo Jorge Eielson, που εκφράζουν το διεθνές κλίμα του Παρισιού το 1972.

Η Μάγδα Κοτζιά μετά την μεταπολίτευση παίζει καθοριστικό ρόλο στον εκδοτικό χώρο όπου με τις εκδόσεις Εξάντας θα σφραγίσει τα ελληνικά γράμματα με την αντισυμβατική επιλογή σημαντικών συγγραφέων, την αδέσμευτη στάση της, την υποστήριξη που παρέχει στην ελεύθερη σκέψη, αλλά και την πολιτική της ένταξη που θα είναι κυρίως φιλοσοφία ζωής και όχι κομματική σκοπιμότητα. Η φιλία της με τον Κεσσανλή θα κρατήσει μέχρι το τέλος και δεν θα πάψει ποτέ να ενδιαφέρεται και να παρακολουθεί το έργο των περισσότερων ζωγράφων με τους οποίους συνεργάστηκε. Παράλληλα διατηρεί μια δυναμική σχέση με το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και με τους πνευματικούς πολίτες και καλλιτέχνες που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για την ύπαρξη και ίδρυση του μουσείου και των συλλογών του και το 1994 δωρίζει μια πλήρη σειρά των μεταξοτυπιών στη μόνιμη συλλογή του μουσείου, που εκτίθεται για πρώτη φορά ολόκληρη σε αυτή την έκθεση.

Με την έκθεση αυτή θέλουμε επίσης να τιμήσουμε την εξαιρετική αυτή δωρεά που παρουσιάζει ένα πανόραμα υψηλού επιπέδου της καλλιτεχνικής ζωής και των καλλιτεχνών εκείνα τα χρόνια (1968-1972), αποτυπώνοντας το διεθνές κλίμα, τους ζωγραφικούς πειραματισμούς, τις νέες τάσεις, τη κριτική στάση των καλλιτεχνών έναντι της αύρας του μοναδικού αντικειμένου που τους κάνει να ενδιαφέρονται για τη χρήση των μηχανικών μέσων και των πολλαπλών εκδόσεων όχι για εμπορικούς αλλά για ουσιαστικούς λόγους. Οι εκδόσεις αυτές όπως και το βιβλίο στοχεύουν στην ευρεία διάχυση της καλλιτεχνικής δημιουργίας, άμεσης σχέσης με ένα φιλότεχνο κοινό ασχέτως της οικονομικής του δυνατότητας, τον κοινωνικό ρόλο της τέχνης και τη δημοκρατικοποίηση της αγοράς της.

Τέλος, όπως τονίζει στη συνέντευξή της στην Ελευθεροτυπία η Μάγδα Κοτζιά: "Η βαθύτερη ανάγκη μου ήταν να μεταδώσω στον κόσμο αυτά που είχα μάθει ταξιδεύοντας και διαβάζοντας. Με ενδιέφερε η μείξη των πολιτισμών, η περιέργεια για το τι γίνεται στον κόσμο. Θέλησα να μεταδώσω το πολυπολιτισμικό στοιχείο στους Έλληνες, το άνοιγμα των οριζόντων, το κέφι για τη ζωή, τη δοκιμασία, την περιπέτεια.”



Βιογραφικά στοιχεία Μάγδας Κοτζιά

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1940.
Σπούδασε Οικονομικές και Πολιτικές Επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.
Το 1968 διέφυγε στο Παρίσι ως μέλος της Δημοκρατικής Άμυνας
Το 1973 επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη ιδρύοντας το Βιβλιοπωλείο Κοτζιά.
Το 1974 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Εξάντας, ο οποίος αριθμεί πάνω από 1.000 τίτλους, περιλαμβάνοντας βιβλία ψυχολογίας, ελληνικής και ξένης πεζογραφίας, παιδικής λογοτεχνίας, λευκώματα και άλλα, εκπροσωπώντας συγγραφείς όπως οι Βασίλης Αλεξάκης, Κώστας Ταχτσής, Ερνέστο Σάμπατο, Φερνάντο Πεσσόα, Χόρχε Σεμπρούν κ.α..
Κατά τη διαμονή της στο Παρίσι (1968-1973) εξέδωσε σειρά μεταξοτυπιών Ελλήνων και Γάλλων καλλιτεχνών, σε συνεργασία με τον Νίκο Κεσσανλή. Πλήρης σειρά αυτής της έκδοσης έχει δωρίσει το 1994 στη μόνιμη συλλογή του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.


Ευχαριστούμε θερμά τον αδελφό της Μάγδας Κοτζιά κ. Αργύρη Παπαγεωργίου, τον κ. Αθανάσιο Μπεργελέ, τον κ. Δημήτρη Τσουμπλέκα για την καθοριστική βοήθειά τους στην πραγματοποίηση της έκθεσης.



Συνεπιμελητής έκθεσης: Αλέξιος Παπαζαχαρίας, ιστορικός τέχνης
Επιστημονική έρευνα & τεκμηρίωση: Μάρω Ψύρρα, ιστορικός τέχνης, επιμελήτρια Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης
Συντονισμός παραγωγής & επικοινωνία: Ελένη Κωτσαρά eleni.kotsara@mmca-mam.gr

Μουσείο Άλεξ Μυλωνά - Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

http://www.mmca-mam.gr/
Πλ. Αγίων Ασωμάτων 5, Θησείο
10554 Αθήνα
T: 210 3215717
F: 210 3215712
http://mouseioalexmylona.blogspot.com/
mam@mmca-mam.gr

Ώρες λειτουργίας:
Τετάρτη – Παρασκευή – Σάββατο : 11.00 – 19.00
Πέμπτη : 13.00 – 21.00
Κυριακή : 11.00 – 16.00
Δευτέρα & Τρίτη : Κλειστά

ΚΑΡΟΛΟΣ ΤΣΙΖΕΚ, σχήμα καρδιάς

ΣΧΗΜΑ ΚΑΡΔΙΑΣ

ένα αφιέρωμα στον Κάρολο Τσίζεκ (γεν. 1922) με αφορμή τη δωρεά των έργων του στη συλλογή του
Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης

« Θα χρειάστηκαν , σκέψου, δεκαετίες ίσως αιώνες δουλειά υπομονετική.
Μα και ένα σχήμα να δώσεις στην καρδιά σοδεν φτάνει μια ζωή.»
Κάρολος Τσίζεκ, στίχοι του ποιήματος «ΒΟΤΣΑΛΟ»

Το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης οργανώνει και παρουσιάζει την έκθεση – αφιέρωμα στον πολυσχιδή δημιουργό Κάρολο Τσίζεκ, με αφορμή τη δωρεά των έργων του στη συλλογή του ΜΜΣΤ. Η έκθεση – αφιέρωμα με τίτλο «ΣΧΗΜΑ ΚΑΡΔΙΑΣ», θα παρουσιαστεί στο μουσείο έως τις 29 Απριλίου 2012.
Ο τίτλος της έκθεσης απομονώθηκε από το ποίημα του Τσίζεκ, «Βότσαλο» και ολοκληρώνεται από τις τρεις λέξεις Δημιουργία-Γραφιστική-Γραφή που χαρακτηρίζουν την πολύχρονη εικαστική πορεία του Κάρολου Τσίζεκ που ξεκίνησε το 1944. Ο δημιουργός ζει στη Θεσσαλονίκη από το 1929. Είναι ζωγράφος, γραφίστας, μεταφραστής και λογοτέχνης που δημιούργησε και υποστήριξε με την εκδοτική και εκθεσιακή του δραστηριότητα την καλλιτεχνική ζωή της πόλης ως συνεργάτης του περιοδικού Κοχλίας και της αίθουσας τέχνης «Διαγώνιος». Το 2000 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του ΑΠΘ, ενώ το 2007 τιμήθηκε με το «ΕΒΓΕ Συνολικής προσφοράς στη Γραφιστική 2007».
Η συλλογή-δωρεά του Κάρολου Τσίζεκ στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης περιλαμβάνει έργα τέχνης, εκδόσεις και αφίσες που χρονολογούνται από το 1942 έως το 2003. Στα έργα της έκθεσης κυριαρχούν το χρώμα, η τεχνική της μονοτυπίας, στην οποία πρωτοστάτησε ο καλλιτέχνης, και το κολλάζ. Όπως πιστεύει και ο ίδιος, οι τεχνικές που χρησιμοποιεί ελευθερώνουν τη φαντασία και ενισχύουν την διάθεσή πειραματισμού για την επεξεργασία αισθητικών προβληματισμών. «Πρόκειται για δύο άκρα, τα οποία δεν κατόρθωσα καλά καλά να συνδυάσω, το υποσυνείδητο και τη λογική … Το σχέδιο είναι προϊόν μελέτης και σκέψης και η μονοτυπία μιας στιγμιαίας, συχνά τυχαίας έμπνευσης, και πολλές φορές μόνο το κολλάζ μπορεί εκ των υστέρων να τη φέρει σε κάποιο λογαριασμό. Το ένα το πηγαίνεις όπου θέλεις εσύ, το άλλο σε πηγαίνει.» Kάρολος Τσίζεκ
Το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης τιμώντας το δωρητή και την πολύπλευρη συνεισφορά του στην πολιτιστική ζωή της πόλης διοργανώνει την έκθεση της δωρεάς των έργων ενός δημιουργού ιδιαίτερα συνδεδεμένου με την εικαστική ιστορία της Θεσσαλονίκης το 2012, έτος εορτασμού για την πόλη.

Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Κάρολο Τσίζεκ για τη σπουδαία δωρεά του στο ΜΜΣΤ καθώς και την
κ. Μαριέττα Καραγιάννη, σύζυγο του Κάρολου Τσίζεκ.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

«ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ»

Επιμέλεια: Ντένης Ζαχαρόπουλος

Συνέντευξη τύπου: Παρασκευή 09.03.2012, ώρα 12.0
Εγκαίνια έκθεσης: Σάββατο 10.03.2012, ώρα 13.30
Διάρκεια έκθεσης: 10.03 – 29.04.2012

Το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, παρουσιάζει την έκθεση «Απόστολος Γεωργίου, Ζωγραφική», σε συνέχεια της ομότιτλης έκθεσης που πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Αθήνα, τον Μάιο του 2011. Στη Θεσσαλονίκη, η έκθεση παρουσιάζεται με νέα επιλογή έργων και σε επιμέλεια του Ντένη Ζαχαρόπουλου, από τις 10 Μαρτίου έως τις 29 Απριλίου 2012.
Ο Απόστολος Γεωργίου είναι ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της γενιάς του 1980 που σήμερα χαίρει πλέον διεθνούς αναγνώρισης. Το έργο του χαρακτηρίζεται ως ανθρωποκεντρικό και εστιάζει σε θέματα της καθημερινότητας των ανθρώπων, στην ταυτότητα, το φύλο και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Η γραφή του παρόλα αυτά κυριαρχείται από έντονα αντιρεαλιστικά στοιχεία ζωγραφικής αφαίρεσης και σχεδιαστικής σχηματοποίησης.
Στην έκθεση θα παρουσιαστούν έργα που δημιούργησε την τελευταία δεκαετία τα οποία αναδεικνύουν την αδιάκοπη εικαστική του έρευνα και ορίζουν το ώριμο ζωγραφικό λεξιλόγιο του.

Ο επιμελητής και καλλιτεχνικός διευθυντής του ΜΜΣΤ, γράφει για τον θεσσαλονικιό καλλιτέχνη: «Ο Γεωργίου βλέπει τη ζωγραφική μέσα από την παρατήρηση. Παρατηρεί τον κόσμο, την πραγματικότητα, τους ανθρώπους με τόση προσήλωση και προσοχή που σπάνια του ξεφεύγει όποια λεπτομέρεια ξεπερνά την επιφάνεια των προσώπων, των κινήσεων, των χαρακτήρων, των καταστάσεων. Με τον τρόπο αυτό συλλαμβάνει ό,τι έρχεται προς εμάς είτε ηθελημένα είτε τυχαία, ό,τι απευθύνεται σ’ εμάς είτε άμεσα είτε από σπόντα .Γιατί η προοπτική, έτσι όπως την ξέρουμε από την Αναγέννηση κι ύστερα, δεν περιορίζεται μόνο στη μηχανική ανάπτυξη του χώρου. Αντίθετα, βρίσκει στην έκφραση τη δύναμη να ξεπερνά όλο και περισσότερο την επιφάνεια των πραγμάτων και να συλλαμβάνει και να εννοεί τη ζωή στην πιο μεγάλη της ένταση και δράση. Ο Ντύρερ εντυπωσιάζεται από αυτά που ακούει για την προοπτική και τη φαντάζεται ακόμα πριν τη δει σαν μια σύντμηση που επιτρέπει στο ζωγράφο να φτιάξει ένα χέρι που βγαίνει μπροστά από τον πίνακα, έξω από την επίπεδη επιφάνεια. Ο Αλμπέρτι μέσα από μια ανάλογη αντίληψη, την προσδιορίζει ως δύναμη της παρουσίας που βγαίνει μπροστά από την επιφάνεια του πίνακα στο χώρο του θεατή και την χαρακτηρίζει σαν την τέχνη «"που μπορεί να ανασταίνει τους νεκρούς".
Ο Γεωργίου, συνειδητά και ενεργά σύγχρονος καλλιτέχνης, έχει μάθει καλά το μάθημα αυτό.»
O Απόστολος Γεωργίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1952 όπου και πέρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του. Γιος του σημαντικού πιανίστα, καλλιτέχνη και δάσκαλου Τώνη Γεωργίου, συμμετείχε από πολύ μικρός στην πολιτιστική ζωή της μεταπολεμικής Θεσσαλονίκης. Τέλειωσε το Κολλέγιο Ανατόλια όπου έμαθε πολύ νωρίς πόση απόσταση υπάρχει ανάμεσα στην αντισυμβατική ζωή των καλλιτεχνών και τις συμβάσεις που προστατεύουν μια κλειστή κοινωνία. Το έργο του σε μεγάλο βαθμό πηγάζει και από αυτή την κριτική και σαρκαστική ματιά πάνω στις αδυναμίες και τις υπερβολές που κυριαρχούν τις ανθρώπινες σχέσεις. Τη δεκαετία του 70 έφυγε για σπουδές αρχιτεκτονικής στη Βιέννη και μετά στη Φλωρεντία. Στη συνέχεια γυρίζει στην Ελλάδα όπου έκανε και την πρώτη του έκθεση στο ΖΜ, στη Θεσσαλονίκη και σε συνέχεια στη γκαλερί Ώρα, του Μπαχαριάν στην Αθήνα. Μετά από μια περίοδο ερευνητική, εγκαθίσταται με τη σύντροφό του στη Σκόπελο, σ' ένα μαγευτικό τοπίο όπου θα γεννηθεί ο γιος τους. Εκεί ζουν πολύ λιτά και συγκεντρωμένα, δουλεύοντας όλο το χρόνο, η γυναίκα του ως εκπαιδευτικός κι ο Γεωργίου εμβαθύνοντας το ζωγραφικό του έργο του έξω από τα συμβατικά μονοπάτια μιας τυπικής καλλιτεχνικής καριέρας και ζωής που στην Ελλάδα της τελευταίας τριακονταετίας σφράγισε το lifestyle. Η καυστική κριτική και σαρκαστική ματιά του Γεωργίου είναι με τον τρόπο αυτό ακόμα πιο έντονη και δομημένη καλλιτεχνικά, πνευματικά και πολιτικά από τη στιγμή που μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα πως η θέση του παρατηρητή κι η κριτική απόσταση που χαρακτηρίζουν το έργο του δεν συνιστούν μια απλή υπόθεση εργασίας αλλά μια ουσιαστική στάση ζωής. Η συνέπεια και η πρωτοτυπία της αυτόνομης αυτής γραφής και κριτικής στάσης φέρουν σήμερα το έργο να εκτίθεται σε μεγάλα μουσεία και συλλογές διεθνώς. Σημαντικοί κριτικοί κι ιστορικοί της τέχνης αναγνωρίζουν το ζωγραφικό του ιδίωμα σαν εξαιρετική έκφραση ζωγραφικής ακριβολογίας που αντιμάχεται τη φλυαρία έτεινε να χαρακτηρίσει τη δεκαετία του 80. Η έκθεση στο Ε.Μ.Σ.Τ. και σήμερα στο Μ.Μ.Σ.Τ. επιτρέπουν να δικαιωθεί η σημασία και διάσταση του ζωγράφου που σφράγισε η ανθρώπινη κοινωνία από τη Θεσσαλονίκη μέχρι το βάθος της ανθρώπινης ψυχής με τρόπο ίσως ανάλογο με αυτόν που ο Δημήτρης Δημητριάδης εγκαινιάζει στο λόγο και το θέατρο.

……………………………………………………………………………………………………..
Επιμέλεια έκθεσης: Ντένης Ζαχαρόπουλος
Διάρκεια έκθεσης: 7 Μαρτίου 2012- 29 Απριλίου 2012

Χώρος: Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης


Με την υποστήριξη του: ity